Ukur baju di badan sendiri dulu lahhh kawan

 

kadang-kadang kita rasa kita cukup sempurna..apa yang orang lain buat di mata kita semua tak betul..ada je yang tak betul..kita je yang perfect..pernah tak rasa macam tue??mesti pernahkan..

macam contoh dalam kelas bila dapat assigment..buat assigment lepas tue kena buat presentation dalam kelas..

sampai giliran kawan kita terdetik dalam hati cakap

eh isi tak banyak mana pun..present pun tah macam ape tah..

suara tak kuat..harap baju je cantik..tapi dressup tah hape-hape..tengok kasut dia..

eleh nak cover cun lah tue..cakap macam berbisik..

padahal orang tue tak buat salah pun dengan kita tapi di hati kita nie ada je berprasangka buruk pada dia atau sape-sape..

perasaan nie wujud bila kita sebenarnya tidak boleh melihat orang lain lebih dari kita..lepas tue mula lah anggap bukan-bukan..nak bodek lecturer lah.. dapat upah lah..ada sugar daddy lah..

tengok tue?? bukan hati je tapi kadang-kadang kita sampaikan kepada orang lain..lepas tue bila dah bercerita tak macam mengumpat ke??

alah dia bukan cantik pun..servis bagus lah tue sebab tue dapat pakwe hensem..

orang miskin tapi mampu duduk apartment,,tengah studi pulak tue..mesti ada orang bela tue..

contoh lah kan..

kita tak tahu bila kita cakap macam tue sebenarnya kita mengata kita sendiri..sebab tue ada pepatah mengatakan cermin diri dulu dan ukur baju di badan sendiri..